In het Algemeen Dagblad verscheen op 1 december 2023 een mooi artikel over de operatie die Esmé Scherrenberg heeft ondergaan. Tekst Roberto Cancian.

Met twee staven en zestien schroeven in rug werkt Esmé aan judo-comeback: ‘Beweeglijkheid kwijt’ Stoppen met judoën op topsportniveau. Daar moest Esmé Scherrenberg rekening mee houden, toen ze koos voor een zware rugoperatie. Twee titanium staven en zestien schroeven zetten haar door progressieve scoliose scheefgegroeide rug weer recht. En daarmee ziet ze toch kansen om terug te keren in de door haar geliefde sport.

De mededeling dat ze er rekening mee moest houden dat judoën op topsport niveau na de operatie niet meer mogelijk zou zijn, zorgde voor veel verdriet bij Esmé Scherrenberg. Maar de 20-jarige judoka had weinig keus. ,,Al bijna mijn hele leven loop ik rond met een progressieve scoliose, een vergroeiing van de wervelkolom. Het afgelopen jaar was de situatie zo verslechterd dat ik niet meer om een operatie heen kon”, geeft ze thuis in IJsselstein aan.Eind september werd ze geopereerd. ,,Er zijn twee titanium staven langs de wervelkolom geplaatst en er zijn zestien schroeven ingedraaid. Ik mag nu weer alles doen maar ben wel een stuk beweeglijkheid kwijt. Het is alsof ik de hele tijd een zware rugzak op mijn rug heb en ik bijna achterover val.” De operatie was noodzakelijk voor haar gezondheid aangezien ze al van jongs af aan met de progressieve scoliose moest leren leven. ,,Door die bochten in mijn rug had ik iedere dag pijn, toch weerhield het mij niet om iedere dag het beste uit mijzelf te halen. Dit ging wel hand in hand met veel pijnstillers en fysiobehandelingen. Tijdens de trainingen heb ik altijd de grens opgezocht.” Medailles op internationale toernooien Het leverde Esmé Scherrenberg, die voor haar operatie op Papendal trainde, mooie prestaties en overwinningen op. ,,Wie kan nou zeggen dat ze met flinke bochten in haar rug Nederlands kampioen is geworden en veel mooie medailles heeft gewonnen op internationale toernooien”, vertelt ze met een lach. Wel een met een verborgen traan. Scherrenberg, strijdbaar als ze is, wil proberen om terug te keren op het hoogste niveau. ,,Ik ben alleen niet iemand die op de mat staat om mee te doen, wanneer ik daar sta dan wil ik ook winnen.’’ Terwijl ze het zegt, kijkt ze haar moeder aan. ,,Ze is echt een perfectionist”, zegt haar moeder. Scherrenberg had drie jaar terug al de pech dat ze het Europees kampioenschap moest missen vanwege de coronapandemie. ,,Als Nederlands kampioen had ik daar zo naar uitgekeken.” De lach die volgt is zuur. ,,Ik moest na de operatie weer leren lopen en voel me iedere dag wat beter worden, maar het voelt allemaal nog strak. Ik kan nauwelijks buigen.”Wanneer ze daarna de foto laat zien van de wervelkolom van voor en na de operatie, met de zestien schroeven die het bij elkaar houden, dan is dat goed voor te stellen. ,,Ik ben nu ook vier centimeter langer. Het voelt alsof mijn heupen scheef staan, terwijl ze juist recht staan. Ik was zo gewend geraakt aan hoe mijn lichaam was.’’Ze blijft het lastig vinden om erover te praten. ,,Ik ben in 2018 twee weken in een kliniek in Zwolle geweest om oefeningen te doen en gesprekken te voeren met lotgenoten en met een psycholoog. Het is mentaal een pittige tijd geweest en dat is het nu nog. Ik ben op 7-jarige leeftijd begonnen met judo en het is nog steeds alles voor mij. Ik wil ook liever geen afstand nemen van de sport. Wel moet ik aan mijn gezondheid denken.” Kijken wat er mogelijk is Dat ze alweer aan judo denkt, zegt genoeg nadat ze er voor haar operatie nog vanuit ging dat het definitief klaar was. ,,De steun die ik voor de operatie heb ontvangen was enorm. Nu is dat nog steeds zo. Dat geeft me veel kracht om straks met mijn coach te kijken wat mogelijk is. De hoop om weer te kunnen vlammen op de mat, heb ik altijd voorzichtig uitgesproken. Dat is wat ik het liefste doe. Ik ben nooit een trainingsbeest geweest, ook vanwege de pijn, maar nu zou ik er alles voor over hebben.” Het gat waarin ze viel na de operatie is haar tegengevallen. ,,Dat heb ik lichtelijk onderschat. Het is niet alleen een klap geweest op lichamelijk vlak maar zeker ook op het mentale en sociale vlak. Van iedere dag hard trainen met gezellige mensen naar veel alleen zijn is lastig en voelt soms toch best eenzaam en alleen.” Esmé Scherrenberg zou na de operatie de eerste drie maanden niets mogen doen, inmiddels zwemt ze al twee keer in de week. ,,De kans dat ik weer de mat op ga, die is zeker aanwezig. De toekomst moet uitwijzen of het lukt.”